نویسنده: سمیرا خطیب زاده
دیپلماسی که این روزها در پشت درهای بسته در حال انجام است چیست و چرا دولتمردان ایرانی علی رغم این که بارها از سوی مقام معظم رهبری تاکید شده است که سِرِّ مگویی با مردم ندارند، سعی در پنهان کردن موضوع دارند؟!
براستی چرا چند وقتی است که مقام معظم رهبری به کرات در جلسات سخنرانی خود، به عناوین و شیوه های مختلف بر انقلابی بودن و انقلابی ماندن مردم، مسئولان و بالاخص دولتمردان تاکید می کنند؟ مگر موریانه نفوذ در دیوار راسخ انقلابی کدامینمان اینگونه ریشه دوانده که بانگ هشدار باش راه بَر انقلاب، این گونه به صدا در آمده است؟! آیا این همه تاکید و تکرار آن هم در چندین دیدار پشت سرهم ثابت نمی کند که کار جایی می لنگد و عده ای راه را با چاه اشتباه گرفته اند؟!
قصه پر غُصه ما از «برجام» شروع شد. از آنجایی که برخی وادادگی به استکبار همه چیزخواه و تعامل با آن را، آن هم به بهانه مذاکرات هسته ای «بزرگترین دستاورد انقلاب» دانستند!!
امتیازات یکی پس از دیگری آن هم در پشت لبخندِ مضحکه آمیزِ دیپلماسی داده شد، در حالی که طرف مقابل به کوچکترین تعهدات خود نیز پایبند نبود. ما با ذوق زدگی هر چه تمام تر در برخی موارد حتی از تعهدات خود نیز پا را جلوتر گذاشتیم و خواستیم در آزمون «راستی آزمایی» شاگرد اولِ کلاسِ درسِ برجام باشیم.
حتی با آنکه طرف مقابل در اجرای وعده و وعیدهایش مرتب بهانه های کذایی می آورد و از زیر بار انجامشان شانه خالی می کرد، گفتیم «برجام چون خورشید تابان است».
کار بدانجا پیشرفت که در کُرکُری های انتخاباتی خود نیز همین برجام را به بازی گرفتند و برای اینکه چند رای بیشتر به سبد آرای خود بریزند سخن از پاره کردنش به میان آوردند.
ای کاش این داستان پر غُصه همین جا پایان می یافت، اما در شرایطی که هنوز مردم ما از عواید برجام چیزی عایدشان نشده بود و از آن همه وعده پرطمطراق برداشتن تحریم و باز شدن درهای مبادلات تجاری و بانکهای جهانی به روی کشورمان هیچ کدام تحقق پیدا نکرده بود؛ از گوشه و کنار سخن از برجام 2 و برجام 3 به میان آمد!
اما موضوع برجام2 و برجام 3 چه بود؟ سخن راندن از محدود کردن دستاوردهای موشکی ایران، حمایت ایران از سوریه و لبنان و خط مقاومت در منطقه، حمایت ایران از تروریست، ماجرای تکراری و همیشگی نقض حقوق بشر در ایران، که همگی نشان می داد مذاکرات هسته ای بهانه ای بیش نیست و قِصه ی برجام، سَرِ دراز دارد!
اما امروز خبرهای پشت پرده حکایت از آن دارد که بانک مرکزى ایران به بهانه ى توافق مالى با آمریکا، در نظر دارد اقدام به اجراى دستورالعمل به اصطلاح « مبارزه با پول شویى» نماید. دستورالعملی که اجرای آن هدف اصلی کارگروه موسوم به اقدام مالى مبارزه با تروریسم FATF است.
این کارگروه با شعار مبارزه با تروریسم، بیش تر جبهه هاى مقاومت اسلامى منطقه را نشانه گرفته است تا تروریسم حقیقی را و در نظر دارد به مدت یکسال نام ایران را در فهرست تأمین کنندگان مالی تروریسم نگه مدارد اما فعلا بر علیه ما، نامه نگارى انجام ندهد تا دولت بتواند تا حدودی با بانک هاى بین المللى مرواده و مبادله داشته باشد.
پس از یک سال اگر این کارگروه از ایران رضایت داشته باشد اقدامات بعدى را انجام خواهد داد. منابع آگاه مى گویند دولت با دادن این امتیاز بسیار بزرگ، ممکن است آمربکایى ها را راضى کند تا نُه میلیارد دلار از پول هاى خودمان را که بنا بود در برجام آزاد کنند (ولى نکردند) را به ما پس دهند. و در عوض جبهه اى را که ٣٨ سال در صدد فتح آن بودند را بدون کوچک ترین مقاومتى تحویل شان دهیم. قطع کمک به محور مقاومت، به فراموشى سپردن آرمان فلسطین و دست آخر رضایت به شکست مقاومت اسلامى و رزمنده گانش از عراق و یمن و بحرین و پاکستان و افغانستان تا ترکیه و سوریه و لبنان و فلسطین و دیگر نقاط عالم که چشم امید به جمهورى اسلامى داشتند!
اما قطع به یقین رضایت به چنین توافق ننگین و انجام دستورالعمل های این کارگروه چیزی نیست جز در اختیار قرار دادن اطلاعات محرمانه مالی کشور به بیگانگان و دشمنان نظام. پیوستن به FATF هزینه ای گزاف و تبعات سنگینی را برای ما به ارمغان خواهد آورد که متاسفانه مسئولان از آن غافلند.
این سوال اساسی مطرح است که در اختیار گذاشتن محرمانه ترین اطلاعات بانکی و مالی کشور به گروه هایی وابسته به اسرائیل و آمریکا همچون FATF، آن هم از جانب مسئولان از سر نا آگاهی و جهل است یا داستان دیگری در کار است؟
اما خام اندیشان بدانند که ملت ایران هوشیار است و با بصیرت کامل حرکات و تصمیم گیری مسئولان را آگاهانه رصد خواهد کرد و کوچکترین انحراف از مواضع انقلابی و فرامین رهبری را در حافظه تاریخی خود ثبت و با متخلفین برخورد خواهد کرد!
