نویسنده: سمیرا خطیب زاده
قبل نوشت:این مطلب به بهانه 14 خرداد سالروز رحلت امام خمینی(ره) نوشته شده است.
می‌آمدی و روی آن صندلی سپید جماران می‌نشستی و با حرکت دستانت، نه تنها قلب مردم ایران که قلب تمام مسلمانان جهان را به هم پیوند می‌زدی. نخ تسبیح می‌شدی برای دانه دانه امت مسلمان، تا به برکت امامی چون تو، امت واحده شوند.
می‌آمدی و با همان چهره مهربانت همچون پدری می‌شدی برای فرزندان کشورت، عجیب دلسوزشان بودی و هر آنچه باید بدانند تا راه را از چاه باز شناسند نشانشان می‌دادی. در همان چهره‌ات اما ابهتی نهفته بود که پشت همه مستکبران عالم را می‌لرزاند. انگار فهمیده بودند که تو تنها مقصدت، حق و حقیقت است و دوران حکومتشان رو به زوال و نابودی است.
و چه کسی می‌دانست که با حرکت همان دستانت، تمام نقشه‌های دشمنان و بدخواهان را نقش بر آب می‌سازی. چه کسی می‌دانست که حسینیه جماران با همه کوچکی و سادگیش اتاق فرماندهی تمام نهضت‌های آزادیخواهانه مستضعفان دنیاست.
از همان 15 خرداد 42 سربازان قیامت را از گهواره‌ها برگزیدی، به تحقق وعده الهی ایمان داشتی و برای رسیدن به این وعده عظیم، با هیچ قدرت و ابرقدرتی مصالحه نمی‌کردی! حتی اگر به قیمت جانت تمام شود. اصلاً آمده بودی که جان بدهی در راه مبارزه با سیاهی‌ها، آنجا که گفتی: «من اکنون قلب خود را برای سرنیزه‌های مأمورین شما حاضر کرده‌ام، ولی برای قبول زورگویی‌ها و خضوع در مقابل جبارهای شما حاضر نخواهم کرد».1
نام تو با حق و حقیقت پیوندی دیرینه داشت و همه مسلمانان را به صلابت، ثبات قدم، انقلابی بودن و استوار ماندن فرا می‌خواند.
آمده بودی که نسیم حیات باشی برای پیکره بی‌جان امت مسلمان و راه نجات باشی برای رهایی از ظلم و ستمی که بر ایشان روا می‌شود و خودت گفته بودی که هرگز در این راه از هیچ تلاش و کوششی فرو گذار نخواهی کرد: «هیهات که خمینی در برابر تجاوز دیوسیرتان و مشرکان و کافران به حریم قرآن کریم و عترت رسول خدا و امت محمد(ص) ساکت و آرام بماند و یا نظاره‌گر صحنه‌های ذلت و حقارت مسلمانان باشد».2
اما قصه این دلدادگی بین امام و امت، چه زود به فصل فراق نزدیک شد. قلبی از تپش و چشمی از نگرش باز ایستاد که آن قلب، قلب انقلاب و آن چشم، چشمه آفتاب بود.
این مهربان امام امت، نگاه تو هماره جاری زلال محبت بود، ای کوه ایستادگی و پایداری، تو از ملتی افسرده و خموده، امتی بیدار و ملتی سلحشور ساختی، به یقین، بلندای هیچ کوهی به دامنه کوه همت تو نمی‌رسد. تو شکوه ماندگار تاریخی. نام اسلام و نام ایران اسلامی تا ابد با نام تو پیوند خورده است.
اما رحلت تو پایان راه نبود، آغاز دوباره‌ای بود بر هر آنچه تو برای آن از نفس باز ایستادی، اینجا مرگ بود که مرد و نیستی بود که فسرد. تو به ابدیت پیوستی و جاودانه شدی و این را می‌شود از دستان آن کودک سوری فهمید که بعد از 25 سال از رحلتت هنوز قاب عکس تو را با افتخار بالا می‌برد. و این همان چشمه‌های حیاتی است که با نام تو جوشید و جویبارهای زندگی است که به عشق تو خروشید.
طنین صدای تو ندای حق و عدالت بود، در دل‌های امت اسلام و در فضای جهان. و این طنین صدا نمرده است و هرگز نخواهد مرد.
آری «امام خمینی (رحمت‌الله علیه) زنده و جاودان است در بانگ تکبیر مبارزان مسلمان، در اراده قهرآمیز ملت‌های زیرستم، در ایمان آگاهانه نسل جوان معاصر در دنیای اسلام، در امید روشن مستضعفان و مظلومان،در سوز و حال معنوی مناجاتیان، در حیات دوباره معنویت و ارزش‌های اخلاقی در جهان و در همه جلوه‌های زیبایی که حرکت انقلابی و تاریخ‌ساز او در دوران معاصر به وجود آورد و بالاخره در دل یکایک عاشقان و مریدانش زنده است».3
گرچه خداحافظی با خمینی سخت بود و باورنکردنی، اما سلامی نیز در پی داشت که همان آراممان می‌کرد، سلامی به جانشین برحق‌اش امام خامنه‌ای.
سلام بر او که بوی خمینی(ره) می‌دهد. سلام بر او که ما فرزندان انقلاب، از آن زمان که خود را شناختیم، تصویر زیبای او چون ماه در کنار آفتاب خمینی(ره) زینت طاقچه‌های دلمان بوده است. سلام بر او و بر آرمان‌هایش که همان آرمان‌های خمینی کبیر است. سلام بر او که نام و یاد خمینی را نه تنها در حرف بلکه در عمل نشانمان داد، ما نیز پیمان بسته‌ایم که تا ابد پیرو راه خمینی و گوش به فرمان ولایت باشیم.
_________________
1. برگرفته از بیانات امام خمینی(ره) از پایگاه اطلاع‌رسانی مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)
2. برگرفته از بیانات امام خمینی(ره) از پایگاه اطلاع‌رسانی مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)
3. بیانات مقام معظم رهبری
پی نوشت: این مطلب،در روز 12خرداد 93 در روزنامه کیهان به چاپ رسیده است و در سایت هایی چون تی نیوز و... نیز کارشده است.
قبل نوشت:این مطلب به بهانه 14 خرداد سالروز رحلت امام خمینی(ره) نوشته شده است.
می‌آمدی و روی آن صندلی سپید جماران می‌نشستی و با حرکت دستانت، نه تنها قلب مردم ایران که قلب تمام مسلمانان جهان را به هم پیوند می‌زدی. نخ تسبیح می‌شدی برای دانه دانه امت مسلمان، تا به برکت امامی چون تو، امت واحده شوند.
می‌آمدی و با همان چهره مهربانت همچون پدری می‌شدی برای فرزندان کشورت، عجیب دلسوزشان بودی و هر آنچه باید بدانند تا راه را از چاه باز شناسند نشانشان می‌دادی. در همان چهره‌ات اما ابهتی نهفته بود که پشت همه مستکبران عالم را می‌لرزاند. انگار فهمیده بودند که تو تنها مقصدت، حق و حقیقت است و دوران حکومتشان رو به زوال و نابودی است.
و چه کسی می‌دانست که با حرکت همان دستانت، تمام نقشه‌های دشمنان و بدخواهان را نقش بر آب می‌سازی. چه کسی می‌دانست که حسینیه جماران با همه کوچکی و سادگیش اتاق فرماندهی تمام نهضت‌های آزادیخواهانه مستضعفان دنیاست.
از همان 15 خرداد 42 سربازان قیامت را از گهواره‌ها برگزیدی، به تحقق وعده الهی ایمان داشتی و برای رسیدن به این وعده عظیم، با هیچ قدرت و ابرقدرتی مصالحه نمی‌کردی! حتی اگر به قیمت جانت تمام شود. اصلاً آمده بودی که جان بدهی در راه مبارزه با سیاهی‌ها، آنجا که گفتی: «من اکنون قلب خود را برای سرنیزه‌های مأمورین شما حاضر کرده‌ام، ولی برای قبول زورگویی‌ها و خضوع در مقابل جبارهای شما حاضر نخواهم کرد».1
نام تو با حق و حقیقت پیوندی دیرینه داشت و همه مسلمانان را به صلابت، ثبات قدم، انقلابی بودن و استوار ماندن فرا می‌خواند.
آمده بودی که نسیم حیات باشی برای پیکره بی‌جان امت مسلمان و راه نجات باشی برای رهایی از ظلم و ستمی که بر ایشان روا می‌شود و خودت گفته بودی که هرگز در این راه از هیچ تلاش و کوششی فرو گذار نخواهی کرد: «هیهات که خمینی در برابر تجاوز دیوسیرتان و مشرکان و کافران به حریم قرآن کریم و عترت رسول خدا و امت محمد(ص) ساکت و آرام بماند و یا نظاره‌گر صحنه‌های ذلت و حقارت مسلمانان باشد».2
اما قصه این دلدادگی بین امام و امت، چه زود به فصل فراق نزدیک شد. قلبی از تپش و چشمی از نگرش باز ایستاد که آن قلب، قلب انقلاب و آن چشم، چشمه آفتاب بود.
این مهربان امام امت، نگاه تو هماره جاری زلال محبت بود، ای کوه ایستادگی و پایداری، تو از ملتی افسرده و خموده، امتی بیدار و ملتی سلحشور ساختی، به یقین، بلندای هیچ کوهی به دامنه کوه همت تو نمی‌رسد. تو شکوه ماندگار تاریخی. نام اسلام و نام ایران اسلامی تا ابد با نام تو پیوند خورده است.
اما رحلت تو پایان راه نبود، آغاز دوباره‌ای بود بر هر آنچه تو برای آن از نفس باز ایستادی، اینجا مرگ بود که مرد و نیستی بود که فسرد. تو به ابدیت پیوستی و جاودانه شدی و این را می‌شود از دستان آن کودک سوری فهمید که بعد از 25 سال از رحلتت هنوز قاب عکس تو را با افتخار بالا می‌برد. و این همان چشمه‌های حیاتی است که با نام تو جوشید و جویبارهای زندگی است که به عشق تو خروشید.
طنین صدای تو ندای حق و عدالت بود، در دل‌های امت اسلام و در فضای جهان. و این طنین صدا نمرده است و هرگز نخواهد مرد.
آری «امام خمینی (رحمت‌الله علیه) زنده و جاودان است در بانگ تکبیر مبارزان مسلمان، در اراده قهرآمیز ملت‌های زیرستم، در ایمان آگاهانه نسل جوان معاصر در دنیای اسلام، در امید روشن مستضعفان و مظلومان،در سوز و حال معنوی مناجاتیان، در حیات دوباره معنویت و ارزش‌های اخلاقی در جهان و در همه جلوه‌های زیبایی که حرکت انقلابی و تاریخ‌ساز او در دوران معاصر به وجود آورد و بالاخره در دل یکایک عاشقان و مریدانش زنده است».3
گرچه خداحافظی با خمینی سخت بود و باورنکردنی، اما سلامی نیز در پی داشت که همان آراممان می‌کرد، سلامی به جانشین برحق‌اش امام خامنه‌ای.
سلام بر او که بوی خمینی(ره) می‌دهد. سلام بر او که ما فرزندان انقلاب، از آن زمان که خود را شناختیم، تصویر زیبای او چون ماه در کنار آفتاب خمینی(ره) زینت طاقچه‌های دلمان بوده است. سلام بر او و بر آرمان‌هایش که همان آرمان‌های خمینی کبیر است. سلام بر او که نام و یاد خمینی را نه تنها در حرف بلکه در عمل نشانمان داد، ما نیز پیمان بسته‌ایم که تا ابد پیرو راه خمینی و گوش به فرمان ولایت باشیم.
_________________
1. برگرفته از بیانات امام خمینی(ره) از پایگاه اطلاع‌رسانی مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)
2. برگرفته از بیانات امام خمینی(ره) از پایگاه اطلاع‌رسانی مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)
3. بیانات مقام معظم رهبری
پی نوشت: این مطلب،در روز 12خرداد 93 در روزنامه کیهان به چاپ رسیده است و در سایت هایی چون تی نیوز و... نیز کارشده است.
