نویسنده: سمیرا خطیب زاده
متأسفانه سونامی جشنهای پرحاشیه در دانشگاهها چندی است که اوج گرفته و هر از چند گاهی از گوشه و کنار خبرهایی به گوش میرسد. هر روز هم در یک دانشگاه، فرقی هم نمیکند دانشگاه آزاد باشد یا دولتی. این بار هم بهانه شده است "جشن فارغ التحصیلی دانشجویان دانشگاه مازندران".
در خبری که در سایتها آمده بود خواندیم«در جدیدترین اقدام هفته جاری شاهد جشن دانشجویان خوابگاهها و جشن فارغالتحصیلی دانشگاه مازندران بودیم که این مراسم که با صحنههای رقص مختلط همراه بوده است.»
فیلم رقص دانشجویان در مراسم هم با سرعت هر چه تمامتر در فضای مجازی پخش می شود و دست به دست میچرخد.
از این دست اتفاقات کم نیستند، چندی پیش هم در جشن دانشجویی به مناسبت مبعث رسول اکرم(ص) در دانشگاه مهندسی فناوریهای نوین قوچان، شاهد رقص و پایکوبی دانشجویان بودیم. این جشن دانشجویی که با استقبال مسئولین دانشگاه و برخی اعضای شورای اسلامی این شهر همراه بوده با رقص و انجام حرکات موزون توسط دانشجویان همراه بود.
جای بسی تاسف است جشن فارغ التحصیلی دانشجویان دانشگاه که باید سرشار از فضیلت و علم باشد و نقش علم آموزی و دانش اندوزی در آن برجسته باشد تبدیل شده است به مراسم نمایش ابتذال. جولانگاه عده ای دانشجو که گویا ساحت مقدس علم و دانش و دانشگاه را با مجالس پارتی و یا شاهد هم کلاس آموزش و تمرین رقص و به اصطلاح امروزی حرکات موزون اشتباه گرفتهاند؟!
براستی این وضعیت اسفناک تا کجا میخواهد ادامه یابد؟ کام مردم تا کی باید با دیدن و شنیدن حوادث ناگوار از این دست تلخ شود؟!
از همه تاسف برانگیزتر آن است که مراسم اخیر در دانشگاه مازندران با حضور سرپرست روحانی این دانشگاه و معاون فرهنگی روحانی وی صورت گرفته است!! ظاهرا دست اندرکاران و متولیان فرهنگی دانشگاهها و در راس آن وزارت علوم یا در خواب خرگوشی عمیقی فر رفتهاند یا اینکه خود را به خواب غفلت زدهاند! از قدیم گفتهاند کسی که به خواب رفته است را میتوان بیدار کرد اما امان از کسی که خود را به خواب زده باشد.
موضوع فقط به جشن فارغ التحصیلی دانشگاهها محدود نمیشود. دیر زمانی است که کلاس و سالنهای دانشگاه به جای محلی برای علم آموزی تبدیل به سالن انواع مد و فشن تبدیل شده است و متاسفانه زننده ترین لباسها و پوشش و غلیظترین آرایشهای نامناسب و نامتعارف در میان دانشجویان دختر و پسر رواج یافته و به حدی شایع شده است که بلاشک هیچ محلی از اعراب را در محیط دانشگاه ندارد.
اختلاط دانشجویان دختر و پسر و روابط خارج از حریم و حیا هم در دانشگاهها به وفور مشاهده می شود.
دست دادن های غیرمتعارف، شوخی و صحبتهای خارج از عرف در کلاس و در محیط دانشگاه کم کم رنگ عادی سازی به خود گرفته است و زنگ خطر را برای مسئولان و متولیان فرهنگی، خانوادههای دانشجویان و ... به صدا در آورده است!!
بیشک وجود و گسترش چنین فضاهایی رشد علمی دانشگاههای کشور را هم تحت تأثیر قرار داده است و فضای مثبت و رو به رشد علمی این مراکز را دچار حاشیههای زیانباری می کند که تأثیر منفی بر پربار بودن فضای علمی دانشگاه و نخبگی دانشجویان و به تبع آن رشد علمی کشور خواهد داشت.
بیشک تساهل و تسامح بیش از اندازه متولیان و دست اندکاران این امر در دانشگاهها و وزارت علوم به دامن زدن چنین فضاهایی در دانشگاهها میانجامد و در عین حال به علامت سؤال بزرگی تبدیل شده است که پاسخگویی هر چه سریعتر موضوع را میطلبد که سؤالات زیر از آن دسته است.
- چرا برخلاف عرف رایج تمامی دانشگاههای مهم و معتبر جهانی که مدل پوشش استاندارد و مشخصی را در دانشگاهها تعیین کرده و به شدت بر رعایت آن پافشاری می نمایند، این مهم در دانشگاههای ایران تدبیر نشده و یا در صورت تدبیر به شکل صحیح و جدی اجرا نمی شود؟- چرا مسئولان وزارت علوم و دانشگاه آزاد اسلامی از کنار حوادثی از جمله دانشگاه مازندران به راحتی و بدون کوچکترین برخورد عبور میکنند و تذکرات لازم به دانشگاه خاطی را ابلاغ نمینمایند؟
- فلسفه وجودی حراست دانشگاه ها چیست که فضای علمی این مراکز به سالن مد دختران و پسران جوان دانشجو تبدیل شده است؟
- بروز و ظهور واژه "اسلامی" در عبارت دانشگاه آزاد اسلامی در چه شرایطی و زمانی خود را نمایان خواهد کرد؟
پی نوشت: این مطلب،در سایت خبرگزاری دانا، طنین یاس و چند سایت دیگر کار شده است.