نام تو یعنی جرئت بودن...

نویسنده: سمیرا خطیب زاده

قبل نوشت: این مطلب به بهانه به بهانه 13 رجب، سالروز میلاد امام علی (علیه‌السلام) نوشته شده است.

سیزده رجب، تنها بهانه‌ای است که سالروز میلادت را جشن بگیریم، اما مگر می‌توان شادی آمدنت را تنها در یک روز خلاصه کرد. علی (علیه‌السلام)، مرد تمام فصول است، در تمام قرون و ادوار، ترجمان تمام خوبی‌هاست در تمام عصرها.

سیزده رجب، تنها سالروز تولد فردی از بنی‌هاشم نیست که شادمانی صد چندان بخواهد. علی (علیه‌السلام)، ترجمان نبوت محمد (صلی‌الله علیه و آله) و ثمره رسالت اوست.
سیزده رجب روز گرامی‌داشت پدری است که سایه پدری‌اش، تنها به چاردیواری خانه محدود نبود، او پدر بود برای همه یتیمان کوفه،‌آنچنان شیرین و دوست‌داشتنی همبازیشان می‌شد که برای چند لحظه هم که شده غم بی‌پدری را از یاد ببرند. هنوز یتیمان کوفه کامشان شیرین از نان و خرمای علی (علیه‌السلام) است.
او پدر بود برای همه تاریخ، برای هر کسی که درد بی‌پدری امانش را بریده است.
سیزده رجب روز گرامی‌داشت مردی است، که برای همیشه مرد ماند و همه نامردان تاریخ را خجل کرد به وسعت جوانمردی خویش. هر قدر زمانه، از گذشته تا حال، گردن کشید و روی بلندی‌ها و قله‌ها ایستاد، نتوانست نهایت اقیانوس وجودت را ببیند، نشد که بداند مرزهای گستردگی روحت تا کجاست. هر قدر ذهن و عقل بر روی دوش هم سوار شدند، نتوانستند به پاسخ معمای رازگونه وجود تو پی ببرد.
براستی «برای انسان والایی که می‌خواهد بر فراز همه پدیده‌های عالم وجود پرواز کند و هیچ چیزی پابند او نباشد و او را اسیر نکند، اسوه حقیقی، امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) است».1
کعبه فقط به میمنت وجود تو آغوش باز کرد وگرنه در همه طول تاریخ، کدام نوزاد را دیده‌ای که در کعبه متولد شود؟ در خانه خدا.
میهمانی میلادت از همه ویژه‌تر بود حتی از همه پیامبران الهی. بی‌شک خدا نیز می‌خواست اعلام کند مقام امامت چه شأن و جایگاه رفیعی دارد.
از آن روز که بر شانه‌های رسول (صلی‌الله علیه و آله) ایستادی تا کفر و استکبار را از بام قبله گاه جهان سرنگون کنی و به قعر ذلت بیفکنی، نام تو معنای دیگری پیداکرد و صفی را در مقابل تو نشاند. جماعت صف کشیده نمی‌دانستند وگرنه هر که مقابل خورشید بنشیند از عظمت وجودش محو خواهد شد.
شیعه نام تو را که می‌شنود برخود می‌بالد، نام تو یعنی حق و حقیقت، یعنی جرأت بودن و با هر چه غیر حق است به مبارزه برخاستن، براستی که: «علی مع الحق و الحق مع علی یدور حیثما دار».2
نام تو یعنی فریاد، بر سر هر چه بی‌عدالتی و ظلم در سرتاسر گیتی، یعنی فلسفه حیات، نام تو یعنی لرزه بر اندام هر چه کبر و استکبار، بگو که مستکبران عالم چرا طاقت شنیدن نام شیعه ندارند؟!
و برای ما همین افتخار بس، که ملت ما را به نام تو می‌شناسند، به شیعه علی (علیه‌السلام). و رهبر و مقتدایمان «سید علی» ما را به یاد تو می‌اندازد باشد که با پیروی از کلامش، تمرین شیعه بودن کنیم.
«امیرالمؤمنین علیه‌السلام، زندگی خود را، زندگی‌ای که هر ساعتش به قدر عمرها ارزش داشت، وقف کرد برای اینکه جامعه را در زمان خود و جامعه اسلامی و بشری را در طول تاریخ، هدایت کند و بسازد. خوشبختانه، ملت ما ملت علوی است و معتقد و مرید و عاشق امیرالمؤمنین علیه‌السلام است. لازمه این محبت این است که کلمات آن بزرگوار را آویزه گوش کنیم، اینها را فقط یک توصیه خشک و خالی به حساب نیاوریم، برای عمل، آنها را پیش روی خود قرار بدهیم و تصمیم بگیریم».3
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- بیانات مقام معظم رهبری، 1379/9/25
2- براستی که علی با حق است و حق با علی. هر کجا علی باشد، حق هم آن جاست.
3- بیانات مقام معظم رهبری، 1381/9/1


پی نوشت: این مطلب،در روز 22 اردیبهشت 93 در روزنامه کیهان به چاپ رسیده و تیتر صفحه اول کیهان نیز شده است . در سایت هایی  چون تی نیور، هم میهن و... نیز کارشده است.