نویسنده:سمیرا خطیب زاده
قبل نوشت: این مطلب به بهانه
روز همبستگی و همدردی با کودکان فلسطینی نوشته شده است.
پدرم با صدای اذان.
خواهرم با نوازش مادر.
اما کودک فلسطینی هیچ گاه از خواب بیدار نمی شود.
چرا که زیر آوار، خوابش سنگین شده، او تا ابد خوابیده است!
بگذار بخوابد، شاید این تنها خواب شیرینش، در این معدود سال های زندگی باشد.
در تقویم سراسر درد و رنجِ زندگیش، مارش بلدوزرهای غاصب، لرزش دیوارِ خانه ها هنگام فرو ریختن، ضجه و فریاد مادران تنها صدای آشنایی است که کودک فلسطینی، روزش را با آن آغاز می کند.
اما کودکان سرزمین من، در چنین روزهایی با لبخند و بدرقه ی گرم پدر و مادر، قدم در را مدرسه می گذارند، خنده ها و خوراکی هایشان را با مِهر بین همکلاسی هایشان تقسیم می کنند؛ روزهای کودکان فلسطینی اما همیشه همگام با حادثه است، وقتی که روز به نام شب، به رسمیت شناخته می شود و تجاوزگرانی هر شب در گوش خواب آلود زمین، افسانه "هولوکاست" می خوانند دیگر از وجدان های زنگار گرفته جهان، بیش از این نمی توان انتظار داشت.
وجدان هایی که صورت بی پناه و خونی "محمد الدوره" را دیدند که چگونه از ترس در گوشه ای پناه گرفته و در مقابل دیدگانش پدرش را کشتند!
وجدان هایی که دخترک فلسطینی را دیدند که پدر و مادر او را در کنار ساحل تکه تکه کردند و دردناک ترین ضجه های او را شنیدند اما باز سکوت کردند!
و تنها سلاح تو سنگ است اما دشمن همین سنگ را هم در دستان تو برنمی تابد.
از ترس خشم مقدس تو، حتی نام سرزمینت را نیز حذف کرده اند. نرم افزارهای[1] پیشرفته شان را نیز ممنوع کرده اند که نام "فلسطین" را، نام "قدس" را، برای مخاطبانشان پیدا کند. اما بنویس "تل آویو"، در ظرف چند ثانیه پیدا می شود... و راست گفته اند. بر تن فلسطین، لباسی ناجوری کرده اند.
و این ترس با آنان چه می کند!
از ترس به سایه خودشان هم شلیک می کنند؛ چه برسد به سر نوزادان و کودکان فلسطینی! از ترس تا بن دندان مسلح می شوند و ضدگلوله می پوشند و در کیسه های شنی و سیم خاردار غرق می شوند تا بتوانند زندگی کنند!
نه میلیاردها دلار کمک تسلیحاتی و تبلیغاتی امریکا و نه هیچ دلخوشی دیگری باعث نمی شود که رژیم غاصب صهیونیست از دست فلسطینیان راحت و آسوده شود.
وضع وقتی بدتر می شود که ارتشی به اصطلاح شکست ناپذیر! بعد از سی و سه روز جنگ نتواند یک وجب از خاک لبنان را اشغال کند!
و وضع وقتی بدتر می شود که اسرائیلی ها بفهمند حزب الله فقط با 800 مبارز در مقابل آنها ایستاد. و وضع وقتی بدتر می شود که غزه آزاد شود و حتّی محاصره بی رحمانه یک ساله آن هم کاری از پیش نبرد. و وضع وقتی بدتر می شود که موشک های حزب الله و حماس، صهیونیست را زخمی کنند و وزارت جنگ صهیونیستی به این قضیه اعتراف کند!
دیر زمانی است که اسرائیل وضع خوبی ندارد و وضع وقتی بدتر می شود که اسرائیل بترسد و بیشتر بترسد.
و هر سال دست کم یک بار وضع اسرائیل در جمعه آخر ماه مبارک رمضان بدتر می شود. فلسطین، ناآرام تر و جهان شاهد اعتراض همگانی اسلام به موجود غریبه ای به نام صهیونیست می شود. باور کنید همه شعارها و عکس ها و فیلم ها را می شنوند و می بینند؛ اما به آنها حق بدهید که چیزی نگویند. کسی که می ترسد، بی اختیار سکوت می کند.
و براستی آن محقق اسرائیلی به حقیقت ماجرا اشاره کرده است که
" آخرش ترس، اسرائیل را خواهد کشت"
