نویسنده: سمیرا خطیب زاده
امروز 28 امین سالگرد نامه تاریخی امام خمینی(ره) به گورباچف است، نامه ای که هر چند در ظاهر امر کمی غیر معمول و محتوایش غیر منتظره به نظر می رسید اما در واقع تمامی معادلات دنیا را بر هم زد.
درست ۱۱ دی ۱۳۶۷ یعنی اولین روز سال میلادی ۱۹۸۹ بود که هیئتی متشکل از آیت الله جوادی آملی، محمدجواد لاریجانی و مرضیه حدیدچی دباغ به نمایندگی از سوی حضرت امام خمینی نامهای را خطاب به میخائیل گورباچف آخرین دبیرکل حزب کمونیست شوروی تسلیم وی کردند.
پیام روحالله خمینی و پیش بینی وی نسبت به سقوط شوروی آن هم ۴ سال پیش از به وقع پیوستن این واقعه و اندکی پس از پایان جنگ ایران و عراق، درست هنگامیکه حتی خوش بینترین رهبران جنگ سرد در آمریکا هم نمیتوانستند سقوط ابرقدرت کمونیستی را به ذهن خطور دهند، چیزی نبود مگر دید بصیرت گونه ای رهبری الهی، که در خشت خام می دید آن چه دیگران در آینه نمی دیدند.
نامه ای که در ورای کلمات آن یک حقیقت واحد به چشم می خورد، اعتقاد به
وحدانیت و تمامیت الله. این نامه در شرایطی خطاب به رهبری شوروی نگاشته شد که
تحلیل گران سیاسی تجدید نظرطلبی و آغاز تحولات دنیای کمونیسم را در صدر تحلیل های
سراسر مادی خود قرار داده بودند اما قادر
به اظهارنظر و یا اتخاذ موضعی روشن، نسبت به رخدادهای درحال انجام در بلوک شرق
نبودند.
اما امام راحل(ره) در چنین شرایطی با جسارت و جرات تمام پایان کار دنیای
سرتاسر ادعا و پر تحول کمونیسم را به موزه های تاریخ وعده دادند و حواله زباله دانی اش کردند!!
در بخش از نامه امام خمینی (ره) به گورباچف آمده است: «برای همه روشن است که از
این پس کمونیسم را باید در موزه های تاریخ سیاسی جهان جستجو کرد! چراکه مارکسیسم
جوابگوی هیچ نیازی از نیازهای واقعی انسان نیست؛ چرا که مکتبی است مادی و با مادیت
نمی توان بشریت را از بحران عدم اعتقاد به معنویت که اساسی ترین درد جامعه ی بشری
در غرب و شرق است، به درد آورد. »
حضرت امام خمینی (ره) در سال پایانی عمر پربرکت خود چند پیام و نامه
بسیار مهم داشتند که دارای اهمیت بسیار مهمی برای جامعه اسلامی و جهان است. یکی از
این نامه ها و پیام ها، نامه به رئیس اتحاد جماهیر شوروی سابق بود که به علت اهمیت
بسیار زیاد این نامه، خبر آن همچون یک بمب در جهان پخش شد.
پی نوشت: این مطلب در تاریخ 12 آذر ماه 1395 در خبرگزاری دانا و بسیاری از سایت های دیگر کار شده است