نویسنده: سمیرا خطیب زاده
هر از چندگاهی سر و صدای حقوق بشرشان بلند می‌شود و گوش فلک را پر
می‌کند. «حقوق بشر»، موضوعی که همیشه دستاویزی برای قدرت‌های بزرگ بوده و
هست تا به اهداف سلطه‌گرانه خویش دست یابند و در این میان کشورهای هدف را
تحت فشار رسانه‌ای و عملیات روانی قرار دهند. این بار هم گویا سوژه نخ‌نمای
«وضعیت زنان در زندان‌های ایران» کلید خورد، آن هم به بهانه وضعیت فردی به
نام نرگس محمدی در زندان.
این رسانه‌ها سال‌هاست که بلافاصله پس از هر
دستگیری و بازداشت عناصر داخلی خود به صورت زنجیره‌ای، خبر از بیماری یا
عدم رسیدگی پزشکی به فرد بازداشت شده را روی خط خود برده و از این سناریوی
تکراری نهایت بهره را می‌برند! و اندکی بعد کذب این ادعاها تشت رسوایی
مدعیان را از بام به زیر می‌افکند.
هرچند این هیاهو و جوسازی رسانه‌های
بیگانه دیگر برای مردم ایران عادی شده و این شیوه مظلوم‌نمایی و انتساب
دادن تهمت و افتراء به نظام جمهوری اسلامی دیگر برای مردم ما رو شده است.
اما
جای یک سؤال اساسی و مهم در این میان خالی است. به راستی آمریکا که تا این
حد برای وضعیت زنان زندانی ایرانی سینه‌‌چاک می‌کند، آیا پیگیر وضعیت زنان
زندانی کشور خویش نیز می‌باشد؟! آیا زنان در زندان‌های آمریکایی و اروپایی
در شرایط ایده‌آل و مطلوبند؟!
