نویسنده: سمیرا خطیب زاده
قبل نوشت:این مطلب به مناسبت درگذشت یار دیرین انقلاب «آیت‌الله یحیی انصاری شیرازی» نوشته شده است.
«شیخ‌الاشراق» قم می‌خواندندش، اما برای آسمانیان شناخته شده‌تر بود تا زمینیان. امام
از همه زودتر قدر و منزلتش را شناخت و عنایت ویژه‌ای نسبت به ایشان داشت تا
آنجا که در اوصاف این عالم برجسته فرمود: «تا ما امثال آقای شیخ یحیی
انصاری را داریم، آسیبی به این مملکت نمی‌رسد.»
و کم گفته‌ای نیست این جمله، که امام خوبی‌ها در ستایش کسی گفته باشد.
بارها
امام در مشکلات و گرفتاری‌هایی که در پیروزی انقلاب یا هشت سال دفاع مقدس
پیش می‌آمد فرموده بود: مگر آیت‌الله بهجت و آیت‌الله انصاری نیستند که دعا
بکنند تا این قضیه حل شود.
دیدار چهره نورانیش انسان را به یاد خدا می‌انداخت چرا که به یقین عالم ربانی واسطه بین خلق و خالق است.
لطافت
روحی بسیار داشت و در عمل به مباحث اخلاقی از همه پیشتازتر بود، این خصلت
را از جوانی در خود ایجاد کرده بود. چنان‌که در طول سال‌های تحصیل خود
همواره در درس‌های اخلاق شرکت می‌جست و به تهذیب نفس- به عنوان مهم‌ترین
دغدغه درسی خود- اهمیت بسیار می‌داد.
