نویسنده: سمیرا خطیب زاده
قبل نوشت:این مطلب به بهانه 12 تیر سالروز حمله ناوگان آمریکایی به هواپیمای مسافربری جمهوری اسلامی
ایران، نوشته شده است.
مسافران، با قلبی آرام و مطمئن، دل به فضا می سپارند و در سکوتی پر معنا، به مقصد می اندیشند.
کسی چه می داند، در پس این آرامش، چه توفان سهمگینی کمین کرده است؟!
کسی چه می داند مرزهای کینه توزی دشمن، تا کجا امتداد یافته است؟!
همه چیز در یک لحظه، اتفاق می افتد؛ اما همان یک لحظه است که برای سالهای سال روایتگر افول انسانیت می شود و برای همیشه در تاریخ جاودان می ماند.
همان یک لحظه است که انسانیت را برای تمام عمر شرمنده می کند!
زندگی های ناتمام انسان هایی مظلوم و بی گناه را تکه تکه بر آب شناور می سازد و جهانی را به سوگ شرف و اخلاق می نشاند.