مقدمه:
از زمان آفرینش آدم تا زمان پیامبر خاتم (صلی ا... علیه و آله و سلم) تقابل حق و باطل پیوسته وجود داشته است. اما نهضت عاشورا با تمامی ویژگیهای منحصر بفرد خود تابلویی بود که در آن جبهه حق و باطل به صورت آشکار در مقابل هم صف آرایی کردند و عاشورای حسینی «رسواکننده» و همواره میدانی برای جدایی "سره" از "ناسره" بوده و خواهد بود.
حرکت منافقانه اموی که از زمان معاویه، خون به دل امامان پیش از حسین(علیه السلام) کرده بود با قیام عاشورا رسوای عالم شد؛ آری خون حسین پرده نفاق را از مقابل چهره امویان کنار کشید و به دنبال قیام "عدالت خواهانه" و " حق طلبانه" مختار با شعار " یالثارات الحسین (ع)" اگرچه دیرهنگام بود اما به امویان سراسر تاریخ فهماند که حق همیشه پیروز خواهد بود و خون حسین(علیه السلام) – مصداق حق و عدالت – گریبانگیر باطل خواهد شد.
«در عاشورای 88 نیز دوباره صف آرایی حق و باطل را در سی سالگی انقلاب اسلامی با چشم خویش به نظاره نشستیم و "حماسه 9 دی" را که به حق "حماسه عاشورایی" ملت ایران بود، شاهد بودیم»
