غفلت از خانواده و کرامت زن بیراهه ای که برخی منورالفکرها در آن قدم گذاشته اند!

نویسنده: سمیرا خطیب زاده

«زن» و نقش و جایگاه آن در جوامع بشری، موضوع چالش برانگیز قرن های حاضر است. جامعه متمدن غربی که می خواست الگوی خوشبختی در زندگی را، به تمام و کمال برای همه انسانهای دنیا بپیچد و به خیال خود انسانی متمدن، صنعتی و آزاد تربیت کند، امروز در الفبای یک زندگی ساده نیز در مانده است.

«خانواده» که هسته اصلی و مرکزی جامعه را تشکیل می دهد و به اعتراف بسیاری از جامعه شناسان و روانشناسان سعادت و خوشبختی یک جامعه در گرو سعادتمندی و کمال آن است، اعتبار و جایگاه خود را در زندگی متمدن غربی از دست داده است!! و بی گمان راه «سقوط» این جوامع به جای «صعود» از همین نقطه آغاز شده است. روشنفکران غربی با ارائه توجیه و عرفی سازی انواع مفاسد و انحرافات اخلاقی از قبیل همجنس گرایی، هم خانگی، رفتارهای جنسی بی قاعده و ... فروریختن تمام زیرساختهای اخلاقی جامعه را رقم زده اند.  بدون شک این فروپاشی اخلاقی، نوک پیکان خود را به سمت مهمترین نهاد اجتماعی یعنی «خانواده» نشانه رفت.

تحویل سال، کنار احسن الحال ترین انسان های روزگار

نویسنده: سمیرا خطیب زاده



لبیک، اللهم لبیک، لبیک لا شریک لک لبیک ...

و این ندای حسین است، که هر روز و شب در گوش زمان می‌پیچد و تو را به خود می‌خواند. کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا. و این زمین قطعه‌ای از خاک کربلاست، که اصحاب خمینی(ره) را نیز در آن هشت سال آسمانی چون اصحاب عاشورایی حسین(علیه السلام) آزمودند و

 تو نیز ای مسافر سرزمین نور!

 بدان  که تا تو را هم به بلای کربلا نیازموده‌اند، از دنیا نخواهند برد.

روزهای بسیاری بود که در پی یک روزنه‌ی نور می‌دویدی، اما آخر کار پوچی بود تا آن روز که به این سرزمین قدم گذاشتی...

به وادی عشق آمده‌ای، به بیابان طلب، به کویر معرفت، که بال و پر دنیایی‌ات را بسوزانی و آتش به جانت بیفتد. به سنگر صبوری خواهی رفت که عطر آسمانی شهادتِ رزمنده‌اش را هیچ کس جز خود خدا نفهمید. کجاست آن حماسه غرور؟ آن خمپاره‌های آسمانی؟ نمی‌دانم سِرِّ این سرزمین چه چیزی است؟ ببین چه مهربانانه تو را به ضیافت خویش می‌خواند. چه میهمانی قشنگی، که میزبانت شهدا باشند. چه سال نیکویی که عیدی اصلی را از شهدا بگیری.