از خانه خدا تا خدای خانه

نویسنده:سمیرا خطیب زاده

قبل نوشت: این مطلب به بهانه بازگشت زائران از حج ابراهیمی نوشته شده است.

طنین اذان ابراهیمی دوباره در سراپرده عالم انسانی می­نشیند و نفوس مستعد کمال را واله و حیران می­کند. حج، یادگار ابراهیم و میراث همه پیامبران است. یاد حج و مناسک آن هر مشتاقی را بر زورق امید می­نشاند و نام آن برای بسیاری از هموطنان با دریایی از آرزوها همراه است. چه بسیار چشم­هایی که با دیدن مناسک و مراسم این عبادت عظیم از فرسنگ­ها دور و از طریق رسانه­های جمعی گریان شده­  و آرزو کرده­اند که، ای کاش آن­ها نیز در این سفر معنوی حضور می داشتند.
اما آیا براستی هر آنکه به گرد کعبه می گردد دریافته است که به کجا آمده و در چه راهی قدم گذاشته و قدوم خویش را در چه مکان مقدسی نهاده و چگونه باید بازگردد؟!
چه فرق بزرگی است میان آن کسی که خود به فوز عظیم رسیده است با کسی که خود عظیم بر گشته است! چقدر تفاوت است میان کسی که حج او مقبول افتاده با کسی که تنها به حج رفته ­است! کسی که بی ­معرفت حق راهی بیت­ ا... شود از ضیافت خداوندی بی­بهره مانده و روح او هرگز تعالی پیدا نخواهد کرد .
حج بی معرفت را چه سود که امام معصوم فرمودند :«در دوره جاهلیت نیز اینچنین هفت دور بر گِرد کعبه می­گشتند و اسلام نیامده تا همان سنت جاهلی را ادامه دهد، مردم مکلفند اطراف این سنگ­ها بگردند پس از آن به نزد ما آمده و آمادگی­شان را بر ما عرضه کنند».
این روایت امام حکایت از آن دارد که در کنار «کعبه گِل»، «کعبه دل» را باید پاس داشت که همان اصل ولایت است. حاجی واقعی آن است که در هر زمان و مکان آمادگی خویش را بر ولی زمان خویش عرضه دارد.
کثرت زائران ما را چه سود که امام باقر(ع) درباره حج­گزاران زمانشان فرمودند: «ما اکثر الضجیج و اقل الحجیج ، هیاهو و سر صدا زیاد است اما حج­گذار کم است» وبراستی در زمان خویش در زمره «اقل الحجیج» بوده ایم یا نه!
و چه زیبا امام سجاد(ع) بعد از سفر حج، شِبلی را خطاب کردند و فرمودند: «چه می­کنی؟» و او در پاسخ امام گفت: از حج باز می­گردم. امام سؤال فرمود: «به میقات رفتی؟ لباس از تن درآوردی؟ لباس احرام بر تن پوشاندی؟» گفت: آری، امام فرمودند: «هنگامی که لباس بر تن پوشاندی قصد کردی که لباس معصیت از تن بیرون بیاوری؟» عرض کردند: نه. امام فرمودند: «پس تو احرام نبسته­ای».
به راستی زائران خانه امن الهی در زمان ما مصداق سخن امام سجادند یا نه؟ و این سوالی است که خود باید بدان پاسخ گویند.
وقتی لباس احرام بر تن کردند، حقیقتاً جامه طاعت پوشیده­اند و جامه معصیت ترک گفته­اند؟! وقتی در مقام ابراهیم نماز خواندند، ابراهیم­گونه نماز گذارده اند و مکر شیطان را در تمامی آزمایشات الهی با تمسک به حق و مکر بلند مرتبه الهی پاسخ داده اند؟! وقتی بر حجرالاسود دست کشیدند با خدای سبحان پیمان بسته اند که دیگر دست خود را به گناه نیالایند؟! ربا و رشوه ندهند؟ امضای باطل نکنند؟!
وقتی سعی بین صفا و مروه نمودند که با هروله­ ی خود حرکت من الله ، الی الله را نشان دهند، اقرار نموده­اند از خدا به سوی خدا و هجرت از او به سوی او؟!  در صفا خود را تصفیه کرده­اند؟! در مروه مروت و مردانگی یافته­اند؟! اگر این­چنین نباشد سعی صفا و مروه نیز ننموده­اند. مگر آن­کس که هجرت کننده به سوی درگاه الهی است نباید دست از مال و جان بشوید، آیا این مهم با گذراندن اوقات فراوان زائران در بازارهای مکه (ابوسفیان و اندلس و...) و مدینه منافات ندارد؟ به راستی در این وادی از حرف تا عمل چه کرده­ایم؟ آیا در عمل، زائران در بازگشت به موطن خود در انتخاب تالارهای­مجلل­با پذیرایی­های­آنچنانی به معرفت حق پشت پا نزده اند؟ چقدر در حج خویش از سیره و روش امامان خود بهره جسته­ایم مگر نه این است که شیعه امامان با اعمالشان شناخته می­شوند نه در حرف و سخن!!
چقدر جالب است که خود زائر خانه خدا باشی و به هنگام بازگشت در فرودگاه و زمان تحویل بار، شاهد چمدان­های مملو از اجناس زائران همسفر خود باشی ، مگر نه اینست که حاجی واقعی در بازگشت از سفر معنوی حج باید دستی پر از معنویت داشته­باشد و تهی از مال دنیا؟
افسوس که گاه آنقدر در ظواهر دست و پاگیر مادی و دنیایی زمانه غرق می­شویم که معنوی­ترین سفر زندگیمان و زیباترین سفر طریق حق مملو از رنگ و بوی غیر الهی می­گردد و چه زیبا رهبر معظم انقلاب در بیانات اخیر خویش در دیدار با کارگزاران حج به بر شماری آفات این سفر اشاره کرده­اند: «یکی از آفت­ها ، سرگرمی زائران به زرق و برق­های مادی و منحرف شدن از جاذبه عظیم معنوی خانه خدا و اماکن شریف و متبرکه مکه و مدینه است.»
آری در این میان وظیفه فرهیختگان، علماء و بخصوص روحانیت کاروان­ها چه می­باشد؟ جهت دادن به افکار عمومی و تقویت باورهای زائران و غنی­سازی و پر بار نمودن این سفر بی شک از مهم­ترین وظایف دست­اندرکاران و مسئولین امر است.

کوتاه سخن اینکه:

باید در راستای برپایی حجی واقعی، با معرفت کامل اقدام نمود. خود حاجی شد و دیگران را نیز به حجی واقعی رساند. باید...