لبیک، اللهم لبیک، لبیک لا شریک لک لبیک ...
و این ندای حسین است، که هر روز و شب در گوش زمان می‌پیچد و تو را به خود می‌خواند. کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا. و این زمین قطعه‌ای از خاک کربلاست، که اصحاب خمینی(ره) را نیز در آن هشت سال آسمانی چون اصحاب عاشورایی حسین(علیه السلام) آزمودند و
تو نیز ای مسافر سرزمین نور!
بدان که تا تو را هم به بلای کربلا نیازموده‌اند، از دنیا نخواهند برد.
روزهای بسیاری بود که در پی یک روزنه‌ی نور می‌دویدی، اما آخر کار پوچی بود تا آن روز که به این سرزمین قدم گذاشتی...
به وادی عشق آمده‌ای، به بیابان طلب، به کویر معرفت، که بال و پر دنیایی‌ات را بسوزانی و آتش به جانت بیفتد. به سنگر صبوری خواهی رفت که عطر آسمانی شهادتِ رزمنده‌اش را هیچ کس جز خود خدا نفهمید. کجاست آن حماسه غرور؟ آن خمپاره‌های آسمانی؟ نمی‌دانم سِرِّ این سرزمین چه چیزی است؟ ببین چه مهربانانه تو را به ضیافت خویش می‌خواند. چه میهمانی قشنگی، که میزبانت شهدا باشند. چه سال نیکویی که عیدی اصلی را از شهدا بگیری.
باور کن این‌بار سال جدیدت، باشکوه‌تر از گذشته تحویل می‌شود وقتی کنار احسن الحالترین مردم روزگار، یعنی شهدا باشی.
فرقی نمی‌کند ظهر برسی یا غروب؟ اینجا سرزمین هزار خورشید است. سرزمین نزول وحی و عشق است. انگار آسمان و زمین این سرزمین با هم پیوندی دیرینه دارند. اینجا نقطه پرواز است. نقطه وصل. فرشتگان را ببین نور می‌برند و نور می‌آورند. حاجی سرزمین نور، زمان محرم شدن است. با محرمان حریم وصل احرام ببند. پای بر روی تربت این خاک پاک بگذار. چه می‌گویم؟ فرش زیر پایت بال فرشتگان و آسمانت بهشت برین است. بهشتیان هم رشک می‌برند بر این تربت پاک.
اینجا همه چیز متفاوت است، و همین تفاوت زیبایش می‌کند. اینجا شهدا با هم مسابقه می‌دادند برای کسب خوبی‌ها و فضیلت‌ها. اینجا بوی گذشت و فداکاری می‌دهد نه غرور و منیت‌ها. اینجا دنیا چه کوچک است در برابر عظمت روح شهدا؟
اینجا احساس می‌کنی خدا هم به تو نزدیک‌تر است، به واسطه‌ی فیض شهدا، این را می‌توانی از اشک چشمانت حس کنی، که جاری می‌شنوند و می‌شویند هر چه ظلمت و تاریکی‌ها.
اما با خدای خودت عهد ببند که سبکبال برگردی و سرشار از یک تصمیم آسمانی، تصمیمی برای خوب زیستن و خوب ماندن. حتی تصمیمی برای زیبا مُردن. که بهترین مرگ همان شهادت است.
با خدای خودت عهد ببند که پیمان شکن نباشی برای عهدی که با شهدا بسته‌ای. عهدی برای فرمانبرداری از ولایت. عهدی برای خوب سربازی کردن برای بهترین فرمانده دنیا، که همه‌ی دنیا وعده آمدنش را داده‌اند. عهدی برای یک منتظر واقعی ماندن.
رهبر معظم انقلاب نیز حالات معنوی خود را در دیدار از این سرزمین نور اینگونه توصیف می مند: « بنده هم مثل قطره‌ای در این دریای خروشان به قصد اظهار ارادت و اخلاص با آن دل‌ها و جان‌ها و روح‌های پاکی که بعضی شهید شدند و بعضی الحمد لله زنده‌اند و در این فضا و منطقه، آزمایش‌های بزرگ صدر اسلام را دوباره تکرار، به اینجا آمده‌اند.» (بیانات مقام معظم رهبری، دو کوهه فروردین1381)
پی نوشت:این مطلب در تاریخ 14 اسفند ماه 1395 در طنین یاس و بسیاری از سایت های دیگر کار شده است
