نویسنده: سمیرا خطیب زاده
دیر زمانی است که برنامه‌های پیش از وقت افطار رسانه ملی، جای خود را در میان مخاطبان باز کرده است. بی‌شک هدف اصلی سازندگان این برنامه ها آن بوده است که با فضاسازی و صد البته محتوای عمیق و پرمغز، ساعات پیش از افطار روزه‌دارن را معنویتی دو چندان ببخشند.
برنامه « ماه عسل» هم از این دست برنامه هاست که چند سالی است با پخش مستمر خود از شبکه سوم سیما و اجرای «احسان علیخانی» علاقمندان و مخاطبان خاص خود را پیدا کرده است. اما متاسفانه طی امسال و سال گذشته چندین بار شاهد آن بودیم که دست اندرکاران برنامه در انتخاب میهمانان و در راس آن سوژ ه‌های انتخاب شده خود راه را به بیراهه رفته و اثرات نامطلوبی را نیز بر جو اجتماعی جامعه و افکار عمومی وارد نموده اند.
به عنوان نمونه در اولین روز پخش برنامه شاهد دعوت از زوج جوانی بودیم که پرت کردن! یکی از آن ها به دلیل اثبات عشق خود به همسرش سوژه این برنامه گردیده بود. حال سوال اساسی ما از تهیه کنندگان این برنامه آن است؛ آیا به راستی اقدام نسنجیده و اساساً غیر قابل دفاع این فرد در اثبات علاقمندی خود به همسرش تا بدین درجه در نگاه متولیان برنامه از اهمیت بالایی برخوردار بوده است که به عنوان اولین سوژه «ماه عسل» 94 قرار بگیرد؟! سوژه‌ای که تا چندین روز بعد از اجرای برنامه نیز دستمایه طنز و لطیفه شبکه‌های اجتماعی گردید؟! آیا براستی هدف اصلی از تهیه و پخش چنین برنامه هایی آن هم در ساعات معنوی منتهی به افطار، ارایه و پرداختن به موضوعاتی بی محتوا از این دست بوده است؟!
اما شاهکارهای برنامه « ماه عسل» بدین جا ختم نشد، چند روز پیش هم شاهد دعوت از چندین میهمان جهت معرفی شغل خود در برنامه بودیم که انتخاب هر کدام از این میهمان ها و شغل آن ها علامت سوال های بزرگی است که مطمئنا در ذهن بسیاری از مخاطبان این برنامه ایجاد شده است؟
میهمان اصلی برنامه زنی بود که شغل اصلی خویش را مدیر یا به عبارتی مسئول معدنی در زرند کرمان معرفی می کرد. آیا براستی پرداختن به مشاغلی چون ریاست بر آن و کار در اعماق زمین آن هم با تعداد قابل توجهی کارگر مرد اینقدر مهم است که آنتن برنامه‌ای را به آن اختصاص دهند؟!
اما داستان برنامه بدین جا ختم نمی شود. معرفی میهمانی در برنامه با عنوان شغلی «پزر» از شاهکارهای عجیب دیگر ماه عسل است. مجری برنامه که این شغل را به نوعی ساقدوشی یا نوعی مدلینگ عکس برای عروس خانم ها توصیف می کند. با آب و تاب فراوان از میهمان برنامه می خواهد که در مورد کار و درآمدش توضیح بدهد و چند ساعت بعد عکس های کاملا بی حجاب و متاسفانه نامناسب این میهمان که در سمت مدلینگ عروس که در صفحه اینستاگرام این شخص وجود داشته است به سرعت در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود!
سوال تلخ اما اساسی ما از تهیه کنندگان برنامه آن است که:
اولا پرداختن به مشاغلی مثل مانکن زنده، مدلینگ عروس یا پزر که بسیاری از مردم ما شاید نامش را هم برای اولین بار شنیده باشند چقدر در این ماه پرمعنویت و آسمانی موضوعیت دارد؟! کج سلیقگی آشکار در پرداختن به چنین مشاغلی به حدی واضح و آشکار است که جای هیچ گونه تردیدی را باقی نمی گذارد؟! آیا ماه عسل نمی توانست کارگران معدن یا کشاورزان زحمتکشی از کشور ( بخصوص خطه جنوب کشور) را که علی رغم مشاغل سخت و گرمای هوا باز هم به روزه گرفتن خود اصرار می ورزند رابه عنوان الگویی مناسب در جامعه معرفی نماید؟!
دوماً بر فرض که خواستیم به چنین مشاغلی بپردازیم، آیا متولیان این برنامه سازو کار مناسب و هدفمندی را جهت انتخاب میهمانان خود ندارند تا شخص میهمان از حداقل استانداردهای عرفی و مذهبی جامعه اسلامی ما برخوردار باشد؟ آیا شخصی که با کمال وقاحت عکس های مدلینگ عروس خویش را در صفحه اینستاگرام خود می گذارد شایستگی لازم جهت معرفی شدن آن هم به عنوان الگو به مخاطبان بی شمار برنامه را دارد؟
پی نوشت: این مطلب،در روز 10 تیر 1394 در سایت طنین یاس نیز کار شده است.
